Þurƀan

Etymology

From Proto-Germanic *þurbanan.

Verb

þūrfan (Irregular)

1. to need, to require
2. to have to

Conjugation

Indicative		Subjonctive
Present	Past	Present	Past
Icḳ þarf þū þarfest hē þarf wē þūrfan ġē þūrfeð sē þūrfan	Icḳ þorfte þū þorftest hē þorfte wē þorftan ġē þorfteð sē þorftan	Icḳ þūrfa þū þūrfast hē þūrfa wē þūrfan ġē þūrfað sē þūrfan	Icḳ þōrfta þū þōrftast hē þōrfta wē þōrftan ġē þōrftað sē þōrftan
Imperative		Participles
- -		þūrfanda	ġeþūrft

Descendants

1. Modern Oxman thurve
2. Oxman dialects dhurfe, thurfe